රාත්‍රිය නම් තවම තරුණය
හිත නම් දැන් ටිකක් මහලුය
නන්නත්තාර තනිකම පෙලන ජීවිතය
සින්නකරම ලියාගෙන එතනිකමට හුරුලෙසම
නිම්නාද දෙන පසුගිය ප්‍රේම සිතුවිලිය
සන්තානේ අවුළුවා මහ ගිනිහුළුය
අවසානේ ඉතිරි ගිනි ගැසුණු සිතුවිලිය
හැමදාම මරා නොමරා මරණ
මැදියටම ළංවේද්දි හැමදාම
කවුලුවෙන් ගුහාවට පනින
තනිකමට මට කවට කම් කරන
සඳත් මළකා මැරෙයි ළගදිම
දියවී උණු කඳුළු ලුණු රසට
ගුහාගත වූ සිතුවිලය
නිවාගනු හලන මධුවිතය
පිච්චි පිච්චි හෙළන මදහසය
අච්චු දෙන තරම් ජීවිතය
සඳත් මියයයි දිනක
නිහඩ නිසල අඳුරු රැයක
සිතත් මියදෙයි ඒ රැයෙම
දරාගත නොහැකිව ඒ අඳුර තනිකම
No comments:
Post a Comment