ඉවසීම සටනක්ය
වැළපීම හිත තුළ වන තරමටම
තෙරපුමක සැගවුණු සිතුවිලිම
ගුළිකොට දමා ගසනෙමි
තනිරකින අඳුරට
මූව අගිස්සෙන්
පෙරළ පෙරළී පනින
කැඩෙන විසිරෙන දුම්රැල් විලසින
ගොජදමා බලෙන
තැලෙන පොඩිවෙන අතරෙම
නැගිනි හදවතේ පළමු ඉකිගැසුම
නැගෙය රැයේ අවසන් තත්පරේ
ගෙවීයන්නට ප්‍රථම
මදුවිතට සැන්ඩිකර
හුදකලා මේ රැය
බුර බුරා නැගෙන තනිකම
හදපුර විදී ඉදිකටු තුඩැති හීසර
පුලු පුලා දිදුළ දෑස් කෙමි කෙළවරක
ලියව ඇත ගිලිහෙන්ට ඔන්න මෙන්න කවක්
ඉවසීම සටනක් බව
ඉවසපන් ඉවසපන්
මොර නගන විටදි හිත
නෙතු පියන් වාරු නැත
හිදිනට ගල් ගැසුන විලස
දෑස් කෙමි පුපුරවෙන
වැටෙන පළමු කඳුළක්ද
අසල වැලපෙන කවියක්ය
දරගනු නොහැකිව තනිකම
ගණදුරු රැයේ මේ විසල් පුර
අවසන් කණාමැදිරි එලියත් නිවීගිය පසුව
පවර දෙමි හදවතට
වැලපෙන කවිය පාමුළ
වැළඳ වැලපෙන්න
හැදකලා රැය ගෙනීයන තුරුම
No comments:
Post a Comment