හෙට අලුත් දවසකි

 

 

 

 

 

සොඳුරිය

නව සඳ එළියෙ කිමිදෙන
රැයක් නොවේ මෙය
මහම මහා දවාලකි
පුරුදු හිරු ම ගිනි රස්නෙ පිඹින

පිරුවට ඇතිරූ
මංගල යහන නොවේ මෙය
පැල්ලම් පිරිණු
කහගැහුණු
චිරිස් බිරිස් ගා හඬ නගන
බොහෝ දෙනෙකු නැගි
කඹල් ඇදකි මෙය

ඔව්,
අපේ ප්‍රේමයට
කුළුඳුල් ඉමක් නොවේ මෙය
මගේ පළමු
ශුක්‍රානුවද නොවේ
ස්ත්‍රී ඩිම්භයක් සොයා යන
කුමට
පිරිශුද්ධත්වයක්
සොයමින් වෙහෙසෙන්නේද
තබමු තිත
ඉදින් අප දෙදෙනවත්

කුමටද
අපට සුද පිරියම්
මොහොත මනරම්නම්

මගේ හදවත් සුසානේ
රැසක් ඇත
මිය ගිය පෙමිවතියන්ගේ
සිහිවටන

ඔබේද එසේ වන්නට පුළුවන

ඔබගේද
මගේද
සිරුරු තෙරපෙන්න ඇති
තවත් බෙහෝ සිරුරු අතර

මේ මොහොත අපේ නම්
ඉඳින් කුමටද තවත්
පිරිශුද්ධත්වයේ
මොහොතක්

සක්ක
නොතබමු අපිවත්
ගරාවිටිය යුතු
මන්දිර පවුරු වලට

ඔබ මගේ
තිස්පස්වැනි පෙම වන්නට පුළුවන
මම ඔබගේ
විසිපස් වැනි පෙම වන්නට පුළුවන
පිරිශුද්ධත්වයේ පරළු සළු
ගලවා ඉවතහල මොහොත
ප්‍රේමයේ
කුළුදුල් මොහොතකි
නිවුම් මොහොතකි

මහ බර පිරිශුද්ධත්වයේ සලු ගලවා තබා
නිරුවත් වෙමු අප දෙදෙන
සන්තර්පණය කරමු
අප සිරුර
සූරතාන්තය පත් කරමු
අපගේ හඩා වැටුනු ප්‍රේමය

සොඳුර
හෙට
අලුත් දවසකි
අපේ දවසකි
ප්‍රේමයේ දවසකි

දෙ'මාවත අතර

 

 

 

 

 

ගලහ පාර තරම්

සෞම්‍ය සොදුරු නැතිවුවාට
වනාතේ සීවලී පාරටත්
හද එලිය ගලනවා

ගලහෙ යන
පෙම්වතුන් තැතිවුනත් මේ පාරේ
වැරහිලි ඇදගත
පොඩි උන් හැම අතම දුවනවා

කවි කතා නොගැයුනත්
දෑස් හැර නොබැලුවත්
ඒ මාවතෙත්
ප්‍රේම පුරාවත් තියෙනවා
ගල්තාර පාදාසයට යටවුවත්
ඇත්තට ඒ පාරේ ආදරේ තියෙනවා

මැයි මල් නැතිවුනත්
මීදුම් සේල නැතිවුනත්
බලා සිටින්නට හැඟුම්බර හන්තාන නැතිවුවත්
මේ අදුරු මාවතෙත් මිනිසුන් සිටිනවා

ඒ වුනත්
ගලහ පාරම රිදුම් දෙන
සීවලි මාවතම ඇදුම්කන
සොහොන් පාලුවවක් නම්
මේ දෙ'මාවතේ තවම රජ කරනවා

ඇය

 

 

 

 

 

 

 

 

ඇය පැහැපත්ය
බුහුටිය
සිනාව සිත්කළුය
ගමන මනරම්ය
ළැම දෙබැම නිතඹ
සිත සිලිත කරවන සුලුය

ඉතිං මම
ඇය අසලටම ගොස්
"ඔයා ලස්සනයි" කීවෙමි

ඇයගේ
දෑස් විසල්විය
සිත් නැලවූ සිනාව
සැනින් පලා ගියේය

ඇය
රැව්වාය
ගෙරෙව්වාය
ඉන්පසු
දිව්වාය

මම
උඹ බැලීමි
බිම බැලීම
ආපසු හැරීමි

ඇය යළිත් ආවාය
තනිව නොව ඇගේ
පෙම්වතා සමග
ඇය ආවය

ඔහු මගේ
උරහිසින් අල්ලා
හෙල්ලීය
ගෙරවීය
ඉන්පසු මූහුණට කෙලීය

දෑන් මගේ
නහය
බිදී සිදී කැඩී
ලේ
මගේ කමිසයට පෙරයි

නැවත් මම ඇය දෙස බැලීමි
ඇත්තටම 
තවමත් ඇය
පැහැපත්ය
බුහුටිය
සිනාව සිත්කළුය
ගමන මනරම්ය
ළැම දෙබැම නිතඹ
සිත සිලිත කරවන සුලුය

කොල්ලෙක් මට හූ කීය
මම ඌට මැදැගිල්ල
උඩට කර පෙන්නීය

විසංවාදී සංවාද

ලෝක වෙළඳ කුළුණේ
35 වැනි මහලේ සිට
කහටගස්දිගිලියේ
නොම්බර 5 ගෙපැලේ සිට
කරයි සංවාදය
ගජ රාමෙට
නැගලා යනවා වැඩේ ගානට

එකෙකුට එකෙක් නොදෙවෙනි
ඉන්න තැන්වලින් අගලක් නෙසෙල්වෙති
ලොකෙන් ගහන කොට
ලැකෑන් ඩෙරිඩා හේගල් උණ්ඩ
දිගිලියෙන් දෙයි
ඩීස් බණ්ඩා ජේආර් මහින්ද පුරන් අප්පු
කොටන තුවක්කු උණ්ඩ
අත්පුඩි විෂිල් ඔට්ටු
සංවාදේ වටකොට

අවසන සැවොම විසිර ගොස්
ඇත නොකියාම

ඒත මොනවද කිව්වේ
කවුද දන්නේ
කාටද ඇහුනේ
දෙගොල්ලොම උන්නේ
හිටි තැන්

ආරස්සා කරගන්න ගේමේ

වාමවාදී අරගලය සහ ධනවාදී ජීවිතය

 

 

 

 

 

 

 

 

පෑනයි අවියයි,
ඇවිත් එකම මොහොතක
ලියන මේසය මතට
තනි රුල් කොළයි
මූනිස්සම් වැලයි එක්ක

අප්පච්චි අම්මයි,
එකම විට
මගේ මේසේ අභියස
ගෙදර හාල් තුනපහ
ඇබින්දක් නැතිලු
අප්පච්චිට දැන් බරවැඩ හොද නැතිලු
ඩීඑම්ඕ මහත්තය කීවලු
හදවත දැන් හුඟක් දුර්වලලු

නංගි,
දීග දෙන වයස
දෑවැද්ද
පෝරුවට නැගි ජයට මගුල්
කප්පරක් හුරතල් හීන ඇස්
එක් එල්ලේ බලා සිටිනවා
මා දෙස

මලය,
ඌත් දැන් ගජ ඉලන්දාරියෙක්
මටත් වඩා කර දඩු ඉස්සෙච්ච
දායාද ඉල්ලන්න ඇවිත්
උගේ ලොකු අයියා වන
මගෙන්

සයුරි,
ඇවිත් ඇත ඇයද
ජීවිතේ තීරණය ගන්න
මෙතෙක් දෑත් පටලා ගෙන ආ මග
දෙපැති බෙදෙන ඉමට
ඇයද බලා සිටී
මා තෝරන තුරු දිශානතිය

අංශු ඉඩැති
ඉදිකඩු තුඩැති
ජීවිත මුදුනත
එකම සැනින්
එක විටෙක
ජීවිත ඉඩ සොයයි
දායද ඉල්ලයි
හීන පතයි
ලොකු පුතාගෙන්
ලොකු අයියගෙන්
සුපෙමවතගෙන්

ගත යුතුමය
තීරණය
අරගලයද
ජීවිතය
සිහින ප්‍රර්ථනාද
අවියද
පෑනද

නෑතිනම්

නොකිලිටි හෘද සාක්ෂිය
දුප්පත් ජීවිතය නඩත්තුවට
උගස් කරනවාද
හොඳ මිලකට
හෙට

පළමු ගල ගසන්න

 

 

 

 

 

 

 

දකින්න
බලන්න
අහන්න
සිඹින්න
පේන්න
ලියන්න

බෑ
පුන් සඳේ
හැඩරුව

මම
දකින්නේ
බැලෙන්නේ
ඇහෙන්නෙ
සිඹින්නෙ
පේන්නෙ
ලියන්නෙ ලැබෙන්නේ

මම ඇතුළු
හඳ යට
මිනිස්සුන්ගේ පිපිරුනු  හිත් ගැන

මේ අකුරු  දුටු ගමන්

මට
රවන්න
බනින්න
ගහන්න

ඕනෙ නම්
මා
මරන්න
කුණු බිඳක් නොමැති
අතකින්
පළමු ගල
මට ගසන්න

යේගේෂ්වරී මරියා

ඔවුහු මගේ පුත්‍රයාට
තුවක්කු බදෙන් පහර දී
ගව තොණ්ඩු ගෙල පළන්දා
ගොල් පෝසයේ එල්ලා
රත්ත රුධිරයෙන්
දෙපා පාමුල
රුධිර වගුරු බිමක් කර
ප්‍රාණය නිරුද්ධ කොට දැමූහ


ඒ අසලින්ම
ආනන්ද
සර්පයා දැක
නොදක
නාග විහාරය වැඩීය

මළ පුතුන් ගේ දේහය
පාමුළවත් බිම් කඩද
අහිමි මරියා
හෙලු කදුළු කදුළු
රලු පොලෝ ගැබ
තෙත් කළා නොව
යළිත් දෑස් කෙමි පතුළ පිරවූහ

අවනීතය - අසාධාරණව - අයුක්තිය
තුන් බිය
උට්ඨානයේ අහස පවා
පුතුන්ට අහිම කලහ

එදා
කල්වාරියේ දී
පුතු දේහය
සිදුරු කළ
ඇණ දියකර
ඔවුහු
මෙදා
ගව තොන්ඩු
ටී - 56 තනා
යළිත් රක්ත රුධිරය
පොළොව මත
හෙලා
ඒ මතට කෙළ ගසා
යළිත් පුතුගේ
ප්‍රාණය සිදූහ